Park Fryderyka Chopina

darmowa promocja stron

Park Fryderyka Chopina:

kiedyś znajdował się tutaj ogród przyklasztorny Kolegium Jezuickiego

następnie należał do urzędów rezydujących w budynkach pokolegialnych

przedłużona w 1938 r. ulica Podgórna przecięła teren ogrodów

park dla mieszkańców Poznania udostępniono w 1961 r.

w parku stoi kamienne popiersie Fryderyka Chopina, autorstwa Marcina Rożka

warto zobaczyć piękny platan klonolistny oraz kilka pomnikowych okazów drzew

wszystko o motoryzacji regeneracja reflektorów, toyota avensis zabytki poznania części smart lampy samochodowe

DARK RESTAURANT

wszystko o motoryzacji regeneracja reflektorów, toyota avensis zabytki poznania części smart lampy samochodowe

Zapraszamy do pierwszej w Polsce DARK RESTAURANT, miejsca, w którym wszystko odbywa się w całkowitej ciemności.

Witamy ludzi otwartych na nowe doznania, ciekawych świata i odważnych.
Zapewniamy, że czas spędzony w DARK RESTAURANT okaże się niezwykły...



Kelner, zaopatrzony w noktowizor, doprowadza Was do stolika ustalając wcześniej:
czego nie lubicie lub czego nie chcecie jeść!
co zrobić by wyjść z ciemności do toalety?

Informując:
o nieużywaniu telefonów komórkowych, zegarków fluorescencyjnych, oraz innych przedmiotów mogących być nawet znikomym źródłem światła
o optymalnym czasie przebywania w DARK RESTAURANT (1,5 - 2 godzin)
kelner jest tutaj jedynym opiekunem i przewodnikiem dla Was, a kiedy chcecie go przywołać, używacie dzwonka
na pożegnanie istnieje możliwość spotkania z Szefem Kuchni

DARMOWA PROMOCJA STRON

DARK RESTAURANT

Restaurant. Coffe House. Entertainment

ul. Garbary 48, 61-869 Poznań

tel.: 0-61 852 20 57

fax: 0-61 852 91 70

e-mail: garbary48@wp.pl

Łazienki rzeczne

Pierwsze drewniane budynki szatni i basen kąpielowy powstały już nad Wartą w 1895 roku. Ze względu na fakt, iż były one zlokalizowane poniżej ujścia miejskiej kanalizacji, w 1924 podjęto decyzję o przeniesieniu kąpieliska.

W 1925 roku nastąpiło otwarcie nowego kąpieliska. Projektantem był Jerzy Tuszowski i Kazimierz Ruciński.

Na wzmocnionej żelbetonową ścianą oporową grobli, wzniesiony został murowany centralny budynek na planie kwadratu, po bokach którego znajdowały się drewniane pawilony kabin.

Główna część budynku nakryta została wysokim dachem naczółkowym, z czterema półszczytami z każdej strony. Budynek został wsparty na prostych kolumnach toskańskich, które to znajdują się zarówno od strony ulicy jak i rzeki.

Obramowania okienne zawierają ornamenty. Północne skrzydło mieściło kabiny męskie, w skrzydle południowym znajdowały się kabiny damskie.

We wnętrzu budynku znajdowały się kasy, stacja pogotowia ratunkowego, restauracja, biuro, trzypokojowe mieszkanie dozorcy oraz 128 kabin i 200 miejsc. Do dziś w niezmienionym stanie zachowało się skrzydło południowe.

wszystko o motoryzacji regeneracja reflektorów, toyota avensis zabytki poznania części smart lampy samochodowe

Dawne kolegium jezuickie

Dawne kolegium jezuickie

Adres:

pl. Kolegiacki , Poznań

Opis:

Jezuici przybyli do Poznania w XVI wieku i wybudowali tutaj swój klasztor, kościół oraz szkołę (kolegium), której pierwszym rektorem był ksiądz Jakub Wujek - autor najstarszego polskiego przekładu Biblii. Otwarta w 1573 r. szkoła reprezentowała wysoki poziom nauczania, jednak sprzeciw Akademii Krakowskiej spowodował, że nie została uniwersytetem. Jezuici posiadali bogatą bibliotekę, od 1677 r. mieli własną drukarnię, prowadzili też teatr szkolny. Likwidacja zakonu jezuitów w 1773 r. nie przerwała działalności szkoły; od 1780 r. istniała ona jako Akademia Wielkopolska, potem (do 1793 r.) - jako Poznańska Szkoła Wydziałowa. Od kasaty zakonu jezuitów budynek pełnił różne funkcje administracyjne (obecnie jest siedzibą Urzędu Miasta). Jesienią 1805 r. mieszkał tu car Rosji Aleksander I, a rok później, przez prawie trzy tygodnie cesarz Napoleon Bonaparte. W latach 1815-1830 rezydował tutaj namiestnik Wielkiego Księstwa Poznańskiego książę Antoni Radziwiłł (w jego salonie, w 1828 r. koncertował prawdopodobnie Fryderyk Chopin). W Sali Białej, ozdobionej popiersiem Fryderyka Chopina (dzieło Marcina Rożka), odbywają się koncerty.

Pierwszą siedzibą kolegium był dawny budynek szpitalny przekazany Towarzystwu Jezusowemu. Rozwój kolegium zmusił jezuitów do dalszej rozbudowy. Budowę jezuici powierzyli włoskiemu architektowi Janowi Catenazziemu i w 1701 r. przystąpiono do budowy obecnego gmachu. Przerwane wybuchem wojny północnej prace wznowiono w 1719 r. przy współudziale jezuickiego budowniczego Jana Zelnera, a później wg projektu Franciszka Koźmińskiego. Główne skrzydło budynku znajduje się po stronie południowej, skrzydła boczne obejmują dziedziniec w kształcie trapezu, który od strony północnej zamknięto w latach 1748-52 piętrowym budynkiem z bramą, nad którą wzniesiono wieżę. W XIX w. dobudowano od strony dziedzińca dwie niskie wieże mieszczące klatki schodowe oraz ryzalit z reprezentacyjnymi schodami prowadzącymi na pierwsze piętro. Na początku XX w. powstał budynek położony wzdłuż ul. Za Bramką. Potężny, czterokondygnacyjny gmach przykryty jest dachem dwuspadowym. Jego elewacje - bez względu na czas powstania - zdobi jednolita stylowo, barokowa i neobarokowa dekoracja. W latach 1995-98 przeprowadzono renowację budowli, modernizując także jej wnętrze.

Po przeciwnej stronie ul. Gołębiej znajduje się barokowy budynek dawnej szkoły jezuickiej, wzniesiony w poł. XVIII w. Obecnie jest siedzibą Państwowej Szkoły Baletowej. Arkadowy dziedziniec wykorzystywany jest w lecie jako miejsce koncertów i przedstawień teatralnych. Pamiątkowe tablice przypominały, że na scenie szkoły działał pierwszy w dziejach miasta teatr zawodowy Wojciecha Bogusławskiego (1783 r.), a wcześniej mieściła się tutaj najstarsza poznańska szkoła św. Marii Magdaleny (po ostatnim remoncie tablice nie wróciły na swoje miejsce).
Dojazd:

Dojazd tramwajem nr 5, 13, 16 do Rynku Bernardyńskiego

Bazar

Budynek Bazaru powstał w latach 1838-42 z inicjatywy Karola Marcinkowskiego, który przyczynił się do powstania spółki pod nazwą Bazar Poznański. Późnoklasycystyczna budowla zwrócona była frontem do powstałej w tym samym czasie ul. Nowej (obecnej ul. I. Paderewskiego). Pracami budowlanymi (według projektu Ernesta Steudenera) kierował poznański budowniczy Antoni Krzyżanowski. W 1899 r. dobudowano skrzydło zachodnie Bazaru zwrócone reprezentacyjną, neobarokową fasadą w stronę Al. Marcinkowskiego. Projektantem nowej części gmachu był Roger Sławski. Zniszczony w 1945 r. budynek odbudowano w uproszczonej formie w 1949 r. i do 1988 r. mieścił się tu hotel Orbis - Bazar. W 1990 r. zwrócono gmach dawnym właścicielom i obecnie nadal trwa generalny remont gmachu przywracający mu pierwotny wygląd; w odremontowanych już pomieszczeniach znajdują się sklepy.

Zgodnie z zamierzeniami inicjatorów budowy Bazar był nie tylko centrum polskiego życia gospodarczego i kulturalnego Poznania pod zaborem pruskim, ale także miejscem spotkań towarzyskich i zabaw. Mieścił się tu hotel, kawiarnie, sale zebrań, wielka Sala Biała, a także sklepy polskich kupców - wśród nich skład żelaza i narzędzi rolniczych Hipolita Cegielskiego. W hotelu, w którym zatrzymywali się przybywający do Poznania wielkopolscy ziemianie gościło też wielu wybitnych przedstawicieli świata polityki, nauki i kultury. W salach Bazaru organizowano uroczystości patriotyczne, odczyty i koncerty, bale. Tutaj występowali między innymi: Ferenc Liszt, Ignacy Feliks Dobrzyński, Henryk Wieniawski, Apolinary Kątski, a w latach trzydziestych, z nieistniejącego już dziś balkonu, dla zgromadzonych przed hotelem tłumów śpiewał Jan Kiepura.

Gmach był też miejscem ważnych wydarzeń historycznych. W czasie Wiosny Ludów (1848) rezydował w nim Komitet Narodowy. Natomiast 27 grudnia 1918 r. ostrzelanie hotelu, w którym zatrzymał się Ignacy Paderewski, stało się pretekstem do wybuchu walk powstania wielkopolskiego 1918-19 r. Na zewnętrznej ścianie gmachu, na narożniku Al. Marcinkowskiego i ul. Paderewskiego, wmurowano w 1928 r. tablicę ku czci I. J. Paderewskiego. Zaprojektował ją Stanisław Jagmin. Zniszczoną tablicę odtworzono w 1978 r. Od strony ul. Paderewskiego znajduje się tablica upamiętniająca założenie w 1846 r. sklepu H. Cegielskiego. Znany poznański bibliofil i kolekcjoner Ignacy Moś ufundował na budynku dwie tablice: przypominającą, że w 1880 r. w Bazarze swą nowelę Za chlebem czytał Henryk Sienkiewicz oraz drugą - upamiętniającą pobyt w Poznaniu Juliusza Słowackiego w czasie Wiosny Ludów w 1848 r. Obie tablice zniknęły w czasie remontu fasady budynku.

Dojazd:

Tramwajem nr 5, 9, 13, 16 do Aleji Marcinkowskiego

TOR POZNAŃ - mistrzostwa polski

w miniony weekend na naszym torze odbyły się
mistrzostwa polski w driftingu

atmosfera była gorąca
wielkie emocje i wspaniałe widowisko

Waga miejska

odbierz 50 zł za otwarcie darmowego rachunku

Waga miejska w Poznaniu – jest to jednopiętrowy budynek o bardzo wysokim, dwuspadowym dachu i prostych szczytach dzielonych lizenami.

Pierwszy budynek powstał w latach 1532–1534, a rozbudowany został w stylu renesansowym przez Jana Baptystę di Quadro w 1563. W 1890 roku został rozebrany, ponieważ długo nieremontowany budynek groził zawaleniem. W jego miejscu wzniesiono neorenesansowy Nowy Ratusz, który pełnił funkcję siedziby władz miasta. Został on silnie uszkodzony podczas II wojny światowej (1945). W latach 1950–1960 odbudowano w tym miejscu budynek wagi według projektu Zbigniewa Zielińskiego opracowanego na podstawie zachowanych litografii. Ostatni remont zakończył się w 2002 roku. Pierwotnie waga była siedzibą ważnika i podległych mu potażych, którzy za drobną opłatą dokonywali pomiaru masy towaru. W latach powojennych mieścił się tu Urząd Stanu Cywilnego w Poznaniu.

odbierz 50 zł za otwarcie darmowego rachunku

W roku 2006 w Wadze stworzona została sala koncertowa Muzyczna Wagaw której odbywają się kameralne koncery muzyki poważnej. W maju 2006 r. w budynku wagi otwarta została restauracja "Nalewka".

Z renesansowego wyposażenia Wagi zachował się kominek, przeniesiony w końcu XIX w. do ratusza, gdzie do dzisiaj jest ozdobą Sali Królewskiej.

wszystko o lampach regeneracja reflektorów lampy samochodowe części smart naprawa lamp samochodowych

Biblioteka Raczyńskich

odbierz 50 zł za otwarcie darmowego rachunku

Biblioteka Raczyńskich w Poznaniu - biblioteka miejska Miasta Poznania - jedna z najstarszych bibliotek publicznych w kraju.

Ufundowana przez Edwarda Raczyńskiego, powstała w latach 1822 - 1829. Jej fronton, zworowany na wschodniej ścianie paryskiego Luwru zdobi kolumnada złożona z 12 żeliwnych kolumn doryckich.

W roku 1928 do biblioteki dobudowano dodatkowe, północne skrzydło, przebiegające wzdłuż dzisiejszych Al. Marcinkowskiego. Budynek ten nie istniał długo - został zniszczony podczas II Wojny Światowej.

Biblioteka rozpoczęła działalność w roku 1829. Początek księgozbioru to kilkanaście tysięcy tomów przekazane przez fundatora. Zbiór ten do roku 1939 rozrósł się do 165 tys.

II Wojnę Światową przetrwało tylko 17 tys., książek, czyli mniej więcej tyle, biblioteka liczyła w chwili otwarcia. Ocalały najcenniejsze dzieła przewiezione w roku 1943 do majątku Raczyńskich w Obrzycku, dla ochrony przed nalotami aliantów. Księgozbiór pozostawiony w Poznaniu spłonął, jednak nie za sprawą alianckich bomb, tylko wśród zniszczeń spowodowanych zdobywaniem Poznania przez Armię Czerwoną w 1945r.

Obecnie biblioteka posiada około 1,6 mln. tomów, co sytuuje ja na drugim miejscu w mieście po Bibliotece Uniwersyteckiej. Książki podzielono na księgozbiór naukowy, zbiory specjalne oraz książki oświatowe i beletrystykę, wypożyczane przez liczne filie biblioteki na terenie miasta.



Biblioteka Raczyńskich

plac Wolności 19,

61-739 Poznań

tel. (61) 852 94 42, 852 94 43

wszystko o lampach regeneracja reflektorów lampy samochodowe części smart naprawa lamp samochodowych

Mury obronne

wszystko o lampach regeneracja reflektorów lampy samochodowe części smart naprawa lamp samochodowych

Mury obronne - pozostałości średniowiecznych i renesansowych fortyfikacji

Mury miejskie Poznania zaczęto budować wkrótce po lokacji miasta w 1253 r.

Do końca XIII wieku istniał już pełen obwód muru długości 2300 kroków (ok. 1725 m), wysokości ok. 11 m, posiadający 32 wykusze. Zbudowany został z cegły na podstawie kamiennej.

W XV w. na większości obwodu fortyfikacje wzmocniono drugim murem - zewnętrznym, wyposażonym w półkoliste baszty zwane armatnimi, przystosowane do broni palnej. W XVII w. średniowieczne mury straciły swoje znaczenie w związku z rozwojem artylerii. W czasie potopu Szwedzi wznieśli ziemne fortyfikacje bastionowe, a coraz bardziej zaniedbane mury zaczęto obudowywać budynkami mieszkalnymi. Po zajęciu miasta przez Prusaków w 1793 r. nakazano rozbiórkę murów. Obiekty, które przetrwały, rozebrano na początku XX w. lub w czasie okupacji hitlerowskiej. Do dnia dzisiejszego zachowała się tylko Baszta Katarzynek. W czasie odgruzowywania Poznania po II wojnie światowej natrafiono w podwórzu kamienicy przy ul. 23 Lutego pozostałosci baszty armatniej, które zakonserwowano i wyeksponowano. W 2001 r. rozpoczęto badania archeologiczne które odsłoniły wewnętrzny i zewnętrzny mur miejski na odcinku między basztą armatnią a pozostałościami Bramy Wronieckiej. Obecnie trwa tam budowa ścieżki turystycznej. Pozostały też fragmenty muru zewnętrznego wraz z Furtą Zamkową u stóp Zamku Królewskiego.

Centrum Informacji Turystycznej,

Stary Rynek 59, Poznań

tel. 061 852 61 56, 061 852 98 05

odbierz 50 zł za otwarcie darmowego rachunku

Kolegiata św. Stanisława w Poznaniu

Kolegiata św. Stanisława w Poznaniu (także pod nazwą: Fara Poznańska) - Kolegiata parafii farnej pod wezwaniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny jest jednym z najcenniejszych zabytków sztuki baroku w Polsce.

Wybudowali ją jezuici. Prace budowlane - zapoczątkowane w 1649 r. i kilkakrotnie przerywane - trwały ponad 50 lat. Rozpoczął je Tomasz Poncino.

Od 1678 r. - po kilkunastoletniej przerwie - kontynuował je rektor kolegium Bartłomiej Nataniel Wąsowski. Temu wybitnemu teoretykowi architektury świątynia zawdzięcza swój dzisiejszy wygląd. Wykorzystując istniejące już mury, opracował on nowy projekt kościoła i przystąpił do jego realizacji. Budowę przerwała śmierć Wąsowskiego w 1687 r.

Kontynuował ją w l. 1697-1701 Giovanni Catenazzi. Chociaż świątynia została konsekrowana w 1705 r., ostateczną formę otrzymała dopiero w l. 1727-32.

Po kasacie zakonu jezuitów w 1773 r. świątynia przejęła rolę zniszczonej kolegiaty św. Marii Magdaleny, stając się w 1798 r. miejskim kościołem parafialnym - farą). W latach 1945-56, w czasie odbudowy katedry na Ostrowie Tumskim, pełniła funkcję prokatedry. W ostatnich latach poddawana jest gruntownej restauracji.Fasada budowli jest dziełem Giovanni Catenazziego; portal główny zaprojektował Pompeo Ferrari. We wnęce nad wejściem znajduje się figura św. Ignacego Loyoli, założyciela zakonu jezuitów. Trójnawowe wnętrze przytłacza wielkością. Jego długość wynosi 55 m, szerokość 34 m, wysokość nawy głównej 27 m.

Niezwykle bogaty jest wystrój kościoła. W żadnej polskiej świątyni nie zaprezentowano w tak dużym stopniu ekspresyjnej maniery baroku rzymskiego, nie bez powodu zwanego "barokiem triumfującym".

Po bokach nawy głównej stoi 16 potężnych kolumn, wykonanych ze sztucznego marmuru. Nad ich kapitelami znajdują się rzeźby 12 apostołów. prezbiterium i nawę główną zdobi polichromia Karola Dankwarta z początku XVIII w. Pochodzące z tego samego czasu sztukaterie są dziełem Wojciecha Bianco.

Pseudokopułę na skrzyżowaniu nawy głównej i poprzecznej pokrywają malowidła Stanisława Wróblewskiego z 1949 r. Ołtarz główny zaprojektował Pompeo Ferrari. Znajdujący się w nim obraz przedstawiający biskupa Stanisława wskrzeszającego Piotrowina namalował w 1756 r. Szymon Czechowicz.

Po bokach dwie monumentalne rzeźby świętych Stanisława Kostki (z prawej) i Stanisława biskupa (z lewej). Dwa monumentalne ołtarze zamykające nawę poprzeczną wzorowane są na wykonanym wg projektu Andrea Pozzo ołtarzu św. Alojzego Gonzagi z rzymskiego kościoła św. Ignacego. W niższych, sklepionych krzyżowo nawach bocznych znajduje się 10 mniejszych ołtarzy. Na jednym z nich, w nawie wschodniej, stoi gotycka figura Jezusa Ubiczowanego z ok. 1430 r., przeniesiona tu z dawnej kolegiaty św. Marii Magdaleny.

Organy wykonał w 1876 r.słynny Friedrich Ladegast z Weissenfelds. Największe z 2579 piszczałek mają aż 6 m długości. W świątyni często odbywają się koncerty muzyki organowej. Pod chórem muzycznym umieszczono w 1902 r.tablicę upamiętniającą księdza Józefa Rogalińskiego (1728-1802) - matematyka, fizyka i astronoma, profesora Kolegium Jezuickiego, a po jego zamknięciu rektora Akademii Wielkopolskiej, autora pierwszego polskiego podręcznika do nauczania fizyki. Nowa tablica z 1996 r.poświęcona jest księdzu Jakubowi Wujkowi (1541-97) - twórcy i pierwszemu rektorowi Kolegium Jezuickiego w Poznaniu, autorowi pierwszego przekładu Biblii na język polski.

W kaplicy na przedłużeniu nawy zachodniej znajduje się kopia (z 1952 r.) ikony Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, koronowana w 1961 r. koronami papieskimi. Była to pierwsza po II wojnie światowej koronacja obrazu maryjnego w Polsce. Obok znajduje się kaplica Wieczystej Adoracji. Pod kościołem ciągną się potężne piwnice, które w latach międzywojennych służyły m.in. do przechowywania beczek z winem.Pod kościołem rozległe podziemia - krypty sklepione kolebkowo, w których niegdyś chowano zakonników i dobroczyńców kolegiaty, a w latach 1798-1810) także parafian. W trakcie prac badawczych w latach dziewięćdziesiątych XX w. odkryto w nich m.in. fragment muru wewnętrznego średniowiecznych fortyfikacji miejskich.

Fara Poznańska
Adres:
ul. Gołębia 1,
Poznań,
tel. +48 61 8526 950.

Msze święte w niedziele: 6.00, 7.30, 9.00, 11.00, 12.30, 17.00, 19.00.
Msze święte w dni powszednie: 6.00, 7.00, 8.00, 9.00, 19.00

wszystko o lampach regeneracja reflektorów lampy samochodowe części smart naprawa lamp samochodowych

odbierz 50 zł za otwarcie darmowego rachunku

Kantor Krzyżanowskiego - przy ulicy Garbary 96.

Kantor Krzyżanowskiego - budynek będący XIX-wieczną reklamą

Kantor Krzyżanowskiego - przedsiębiorstwo budowlane założone przez Antoniego Krzyżanowskiego, uczestnika powstania listopadowego w 1835, które szybko rozwijało sie i zdobywało uznanie, zyskując jednocześnie najbardziej prestiżowe zlecenia w mieście i okolicach. Z czasem, dzięki współpracy z wielkopolskimi rzeźbiarzami w ofercie Krzyżanowskiego pojawiły się elementy sztukatorskie.

Aby przechodniom, nowym, potencjalnym klientom oraz władzom miejskim pokazać pełen kunszt swoich wyrobów, w 1882 Krzyżanowski wzniósł przy ówczesnej Tamie garbarskiej kantor, o dość dziwnej bryle. Budynek był ozdobiony fragmentami sztukaterii, rzeźbami i innymi elementami. Ten niecodzienny gmach przetrwał kolejnych właścicieli, zawirowania historii i w niemal niezmienionej formie stoi w Poznaniu przy dzisiejszej ulicy Garbary 96.

wszystko o lampach regeneracja reflektorów lampy samochodowe części smart naprawa lamp samochodowych

odbierz 50 zł za otwarcie darmowego rachunku

Kina w Poznaniu

Kina w Poznaniu - pierwsze kino w Poznaniu pod nazwą "Residenz" powstało w 1907 przy ul. Berlińskiej 20 (dziś ul. 27 grudnia). Przez dziesięciolecia powstawały nowe kina, inne zaś zamykano. Po roku 1990 charakterystyczne jest tworzenie kin wielosalowych, należących do dużych sieci. Najstarszym kinem w Poznaniu działającym po dziś dzień jest Kino Muza otwarte w 1908.

Spis treści   [ukryj]  1 Kina współczesne 1.1 Kina tradycyjne 1.2 Kina sieciowe - multipleksy 1.3 Kina sezonowe 2 Kina nieistniejące 3 Przypisy

Kina współczesne[edytuj]

Kina tradycyjne[edytuj]

Kino Apollo

• Kino Apollo - 2 sale - Kino otwarte w 1921 jako „Teatr powszechny”, w 1927 zostało przebudowane i przybrało nazwę Kino „Metropolis”. Podczas II wojny światowej władze okupacyjne poleciły zmienić kino „Metropolis” w „Teatr Varietes Metropol”. Po wojnie kino przybrało nazwę Kino „Apollo”. Po długotrwałym remoncie na przełomie lat 2003-2004, kino „Apollo” zostało ponownie otwarte w styczniu 2005 wraz z dwiema salami projekcyjnymi. Kino mieści się przy ul. Ratajczaka 18, ma 490 miejsc oraz należy do Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych.
• Kino Bułgarska 19 - 1 sala - Znajduje się w sali przy ul. Bułgarskiej 19, poprzednio mieszczącej kino Orbis Pictus. Działa od 17 lutego 2012^[1].
• Kino Malta - 2 sale - Kino „Malta” rozpoczęło działalność w 1958. W lipcu 2005 do głównej sali projekcyjnej „Marilyn” dołączyła najmniejsza w Poznaniu, licząca tylko 30 miejsc, sala „Charlie”. Przez wiele lat kino mieściło się przy ul. Filipińskiej 5, (79 miejsc). Po odzyskaniu budynku przez Kościół, 21 maja 2010 zakończyło działalność w tym miejscu, aby ją wznowić 16 października 2011 przy ul. Rybaki 6a, w centrum Poznania.
• Kino Muza - 1 sala - Kino otwarte w 1908 pod nazwą „Theater Apollo”. W 1910 roku przybrało nazwę „Colosseum”, w 1934 "Europa", w 1935 "Świt", w 1940 "Zentral Lichtspiele", w 1945 "Wolność" i od początku lat 50. XX wieku do dziś Kino "Muza". Kino "Muza" zostało kapitalnie wyremontowane w 1997. Kino mieści się przy ul. Św. Marcin 30, ma 204 miejsca oraz należy do Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych.
• Kino Pałacowe - 1 sala - Kino mieści się przy ul. Św. Marcin 80/82 w Centrum Kultury Zamek, należy do Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych.

Kino Rialto

• Kino Rialto - 1 sala - Kino „Rialto” rozpoczęło działalność 1 stycznia 1938 początkowo pod nazwą "Adria". W czasie okupacji kino funkcjonowało jako "Burg Lichtspiele" by w marcu 1945 przyjąć nazwę "Jedność". Kino "Rialto" działa pod obecną nazwą od początku lat 50. XX wieku. Kino mieści się przy ul. Dąbrowskiego 38, ma 248 miejsc oraz należy do Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych.
• Kino Orbis Pictus - 1 sala - otwarte we wrześniu 2010^[2]. W niewielkiej sali przy ul. Bułgarskiej 19 znajduje się 50 miejsc siedzących plus dostawiane krzesła. Nazwa kina nawiązuje do filmu Martina Šulíka o tym samym tytule. 31 grudnia 2011 przeistoczyło się w objazdowe kino letnie.^[3]

Kina sieciowe - multipleksy[edytuj]

• Cinema City Poznań Kinepolis - 18 sal - Kino rozpoczęło działalność w lipcu 2001 jako Kinepolis Poznań. Poznański obiekt jest największym kinem wielosalowym w Polsce i Europie (20 sal projekcyjnych, 53500 m2 powierzchni) oraz - do stycznia 2007 - jedynym multipleksem sieci Kinepolis w Polsce. W styczniu 2007 Cinema City przejęło kino wraz z zarządzającą nim spółką, jednak właścicielem nieruchomości pozostaje belgijska firma Kinepolis Group. Kino mieści się przy ul. Bolesława Krzywoustego 72, ma 6661 miejsc.
• Cinema City Poznań Plaza - 9 sal - Cinema City Poznań Plaza rozpoczęło działalność 31 maja 2005 r. Kino mieści się przy ul. K. Drużbickiego 2 w centrum handlowym "Poznań Plaza", ma 2064 miejsca.
• Orange IMAX - 1 sala - Kino Orange IMAX rozpoczęło działalność 31 maja 2005 wraz z Cinema City. Pierwsze i jedyne dotychczas kino IMAX 3D w Poznaniu. Kino mieści się przy ul. Drużbickiego 2 w centrum handlowym "Poznań Plaza", ma 458 miejsc przy projekcjach 2D i 416 miejsc przy projekcjach 3D.
• Multikino 51 - 8 sal - Multikino w Poznaniu rozpoczęło działalność w lipcu 1998 jako pierwsze tego typu kino w Polsce. Do momentu otwarcia Multikina Stary Browar nosiło nazwę Multikinobez oznaczenia "51". Kino mieści się przy ul. Królowej Jadwigi 51, ma 2292 miejsca.
• Multikino Malta - 10 sal - trzecie w Poznaniu Multikino otwarto 16 grudnia 2009. Kino mieści się przy ul. Abpa. Baraniaka 8 na drugim piętrze Galerii Malta, ma 1986 miejsc - w tym 132 miejsca w trzech salach "Platinum" o podwyższonym standardzie.
• Multikino Stary Browar - 8 sal - drugie w Poznaniu Multikino otwarto 17 maja 2007. Pierwsze Kino w Poznaniu, posiadające projektor cyfrowy oraz technologię Dolby 3D. Kino mieści się przy ul. Półwiejskiej 42 w Centrum Handlu, Sztuki i Biznesu Stary Browar, ma 1367 miejsc.

Kina sezonowe[edytuj]

• Kino Letnie Malta-Ski
• Kino Letnie Malta
• Kino Letnie King Cross Marcelin

Kina nieistniejące[edytuj]

Nieczynne już kino Amarant. Lipiec 2007.

• Kino 5D Extreme - jednosalowe kino rozpoczęło działalność 23 września 2009. Było to trzecie kino w Polsce wykorzystujące technikę trójwymiarowości w połączeniu z oddziaływaniem na ludzkie zmysły. Dźwięk, ruch, dotyk, woda, wiatr, śnieg, zapach oraz efekty specjalne, dawały wrażenie uczestniczenia w akcji filmu. Kino mieściło się przy ul. Hetmańskiej 91 w centrum handlowym Green Point. Latem 2012 zostało zlikwidowane z powodów finansowych.
• Kino Amarant - rozpoczęło działalność 5 grudnia 2002. Usytuowane w leżącej w śródmieściu Poznania dzielnicy Jeżyce, było pierwszym kinem studyjnym otwartym w Poznaniu po 1989. Kino mieściło się w Sali Amarantowej zbudowanego w 1926 Domu Tramwajarza przy ul. Słowackiego 19. Ostatni seans 28 stycznia 2010 obejrzało czterech widzów oraz trzyosobowa obsługa kina. Od początku jego istnienia, kino Amarant prowadził pan Piotr Litewka, który poprzednio kierował zamkniętym w 2003 kinem Gwiazda.
• Kino Bałtyk - początkowo znane jako Kino Stylowe zostało otwarte 8 lipca 1929, było reprezentacyjnym kinem Poznania z widownią na 1000 miejsc. W roku 1933 przyjęło nazwę Kino Oświatowe. Kino było zamknięte w latach 1939-1945, aby znów rozpocząć swoją działalność już pod nazwą Kino Bałtyk po II wojnie światowej - 5 października 1945. Kino to przez dziesięciolecia wryło się w świadomość mieszkańców miasta. Zostało zamknięte w lipcu 2002. Budynek, w którym znajdowało się kino został zburzony, na jego miejscu powstaje Centrum Obsługi Biznesu "Bałtyk" z hotelem Sheraton, w którym planowane jest otwarcie małej sali projekcyjnej pod historyczną nazwą^[4][5].
• Kino Czternastka - zlokalizowane w hali nr 14 Międzynarodowych Targów Poznańskich (wejście od ul. Bukowskiej/Grunwaldzkiej). Zlikwidowane w latach 80. XX wieku; w jego pomieszczeniach funkcjonowało studio TV Biznes.
• Kino Dąbrówka - zlokalizowane na Piątkowie na osiedlu Bolesława Chrobrego, zlikwidowane w latach 90. XX wieku; obecnie "sala wielka" Domu Kultury "Dąbrówka".
• Kino Gong - zlokalizowane przy ul. Wielkiej 21; zlikwidowane na początku lat 90. XX wieku, dziś w tym miejscu znajduje się kawiarnia.
• Kino Grunwald - dawne Kino Wojskowe powstałe w 1963 w budynku na rogu ul. Polnej i Marcelińskiej.Obecnie w budynku mieści się sklep sieci Biedronka
• Kino Gwiazda - zlokalizowane przy Al. Marcinkowskiego 28, zlikwidowane w 2003.
• Kino Jagiellonka - zlokalizowane na Ratajach na Osiedlu Jagiellońskim, zlikwidowane na początku lat 90. XX wieku.
• Kino Jedność – pierwsze z kin otwarte po wyzwoleniu Poznania spod okupacji hitlerowskiej 21 marca 1945^[6]
• Kino Kosmos - zlokalizowane na Winogradach przy ul. Dożynkowej, w jednym z akademików ówczesnej Akademii Rolniczej, zlikwidowane pod koniec lat 80 XX wieku.
• Kino Miniaturka - zlokalizowane przy ul. Chełmońskiego 21, tuż obok stacji Pogotowia Ratunkowego, zlikwidowane na początku lat 90. XX wieku.
• Kino Olimpia - zlokalizowane przy ul. Grunwaldzkiej 22 w dawniejszym Domu Kultury Milicji Obywatelskiej i Służby Bezpieczeństwa pod tą samą nazwą, zlikwidowane w 2004. Po likwidacji kina znajdował się tam przez kilka lat teatr Viva (rewia). Obecnie znajduje się tam wydział Prawa i Administracji Wyższej Szkoły Pedagogiki i Administracji w Poznaniu.
• Kino Osiedle - zlokalizowane na Dębcu przy ul. Limbowej 2, zlikwidowane na początku lat 90. XX wieku.
• Kino Palast - prestiżowe kino z salą na 700 miejsc przy pl. Wilhelmowskim (dziś pl. Wolności), istniało już w 1910.
• Kino Pancerniak - dawne kino na terenie Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego.
• Kino Przyjaźń - mieściło się na I piętrze, w budynku przy ul. Ratajczaka. Działało pod egidą Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.
• Kino Residenz - pierwsze kino w Poznaniu, powstało w 1907 przy ul. Berlińskiej 20 (dziś ul. 27 grudnia).
• Kino Scala - zlokalizowane przy ul. Krauthofera, zlikwidowane pod koniec lat 80 XX wieku.
• Kino Słońce - zlokalizowane na Winogradach na Osiedlu Przyjaźni, zlikwidowane na początku lat 90. XX wieku.
• Kino Tęcza - zlokalizowane na Wildzie przy ul. Wspólnej 58, zlikwidowane na początku lat 90. XX wieku.
• Kino Warta - zlokalizowane przy ul. 27 Grudnia, wyburzone wraz z przyległymi kamienicami w połowie lat 70. XX wieku (dziś jest tam parking).
• Kino Wilda - zostało wybudowane w 1962. Na początku 1999 przeszło generalną modernizację, w kwietniu 2005 zaprzestało jednak regularnej działalności filmowej z powodów ekonomicznych. Następnie sala projekcyjna kina "Wilda" wykorzystywana była do różnego typu przedstawień, w czasie ferii zimowych 2006 wyświetlano w niej bajki dla dzieci. Obecnie w budynku mieści się sklep sieci Biedronka.